Art Institution Politics Body/ Exhibition of Simona Mancheva and Zorica Zafirovska at Museum Gallery Kavadartsi

 

/македонски подолу/

 

LOКOMOTIVА APIB program/ Exhibitionѕ

Simona Mancheva “Criminal acts against life and body” 

Zorica Zafirovska “Invisibility of presence” 

November 10 and 11, 2022

@ Museum Gallery Kavadartsi

 

“Criminal acts against life and body” by Simona Mancheva and “Invisibility of presence” by Zorica Zafirovska were created as part of the Art Institution Body Politics/APIB program of Lokomotiva, which supports the research artistic process of these two artists during one year. Within the framework of this program Lokomotiva deals with critical considerations in the artistic field, and the socio-political economic, environmental and other influences on and in it. With this aim, it opens joint processes with cultural workers and artists and provides space for thinking, acting and creating. The artists had the opportunity to expand their research and formulate it in their own works that will be exhibited on 11.11.2022 at the Kavadartsi Gallery Museum.

Simona Mancheva developed her idea for this work also within the educational program “Curating in context” 2021. in the organization of Lokomotiva, as well as independently, while Zorica Zafirovska followed up this research on the already existing process (durational) research project that she presented within the framework of the ACT project and the program of Lokomotiva during the pandemic in the framework of social networks.

The merging of these works of art is thematic, but also in the artistic procedures that are political-artistic, i.e. both artistically explore and reflect in the public space, and around topics related to the post-human, i.e. the destabilization of ecosystems, the capital scene and its impact on the environment, extractive processes and their impact on people’s lives and other beings, as well as care, community and unifying processes in creating new social imaginaries. Both research and archive the specific processes where they deal with these topics and exhibit them in public and gallery spaces through objects, performances and installations.

On November 10, 2022, at 18:00 p.m., Simona Mancheva’s performance will take place in a public space, i.e. in the Luda Mara river in Kavadartsi, where Simona will place four sculptures made of different materials (metal profiles, wires, cables, ready-made objects, hemp, recycled paper, coal, etc.) and will intervene on them.

On November 11, 2022 at 18:30 in the  Museum Gallery Kavadartsi – Opening of the exhibition

Simona Mancheva in the Museum Gallery Kavadartsi will exhibit the sculptures placed in the public space the day before in the river in Kavadartsi As part of this exhibition in the museum, Simona will also have a 20-minute performance.

Zorica Zafirovska will present the new work, the video “Invisibility of Presence” as a diptych, – an installation – together with the first video “Grow me, water me, caress me!”. In the first video-document “Grow me, water me, caress me!” Zorica notices the rapid urbanization of the city and the increasing need to restore the care of public green areas, while as a counterpoint to that process the new research and record “Invisibility of presence” appears “where the care and neglect of the areas that are far from urbanization are observed, and where methods and knowledge are practiced to re-aware the environment in which we and other beings live.

During the exhibition, they will have a talk that will symbolically represent the invisibility of the dialogue about and around these topics in the public, and they will also explain the process of research and creation.

***

“Criminal acts against life and body” by Simona Mancheva is a continuation of Simona’s previous artistic and research work, and is related to her field of interest, i.e. the environment in which she lives, i.e. the community’s (lack of) care for her. In her works, she tries to investigate how the problems of existence and the degraded system of values ​​affect the physical and mental health of the cohabitants. In her artistic practice, she talks about how the capital scene, that is, the orientation towards the accumulation of capital, disrupts the material and basic living conditions that affect health: inadequate housing conditions, inadequate and uncontrolled heating and environmental pollution. “How much is human life worth?” is the question that runs through her research and works, that is, how the necropolitical relationship of the criminogenic ruling structures affects the environment in which she lives.

She says that from a sociological and criminological point of view, crimes against life and body are the most elementary form of criminality. She researches our legal system, which says that today there are two types of crimes against life and body – natural and legal. Or as Günther Kaiser says: “Natural crimes, unlike the so-called legal acts of blood (whose incrimination in the law depends on the social order in the country), represent such acts, which by their essence have always been and will be crimes, regardless of all the changes in the historical sense and the development of human society.” (G.Kaizer, Criminology, Alexandria, Skopje, 1996, 319)

Natural acts of blood, which are acts against life and body, are accepted in society as a consequence of genetic predispositions, not the way and conditions in which we live. She believes that although predispositions are significant, the way of living and the environment greatly affect the quality of general health, injuries and diseases. What matters to her is how the community takes care of these conditions, and how it responds to conditions that disturb the general condition of the community and the individual in it. Who cares about collective health, she asks, and points out that caring for collective health is a matter of proactively acting together.

Simona Mancheva (1989) is a visual artist. She has a master ‘s degree from the Faculty of Fine Arts in Skopje. Her artistic interests are based on perceiving fictitious reality and even more the active morality in societies.

She participated in several group exhibitions and festivals including: “March Ambivalent Interpretations”, online exhibition; “Familiar Strangers” Vacant Museum, online exhibition, DENES- Young Fine Artist Award (nominated) MKC. Skopje, R.S. Macedonia; “COV-ART Project„ Copelouzos Family Art Museum, Athens, Greece; “Let’s be together while we are separated” (2020) KSP Centar- Jadro, online exhibition, “The view from hire” Portland Oregon, “What is fear” (TQAF ), “Taking patriarchy apART” Feminist group exhibition in Berlin (2019)  

She has realized several solo exhibitions: “How I grew up” (2022) Mirka Ginova-Demir Kapija House of Culture; “Selfhoot” (2019) Youth Cultural Center (MKC), Skopje and the same (2020) in Ivan Mazov-Klime-Kavadartsi House of Culture; “Recycled Waste” in Marko Cepenkov Prilep, “Idealization” (2017) in Kavadartsi Museum, “Red Sky” (2016), Mobile Montage Gallery CAC – Center for Contemporary Art, Skopje; “Sex Shop” (2015), in the Open Graphic Studio – Museum of the City of Skopje; 

She worked on cultural projects as a workshop leader, coordinator, manager, and today she works in the Cultural and Social Space Podium – Jadro, Kavadartsi.

***

“Invisibility of presence” Zorica Zafirovska

The work “Invisibility of the presence”, realized as a video-document, is part of the durational project “Gardens of love, care and neglect (Grow me, water me, caress me!)” by Zorica Zafirovska, exhibited online and on social media during the pandemic in 2020.

In 2022, within the framework of the program Arts Institution Politics Body/APIB, Zorica continues her research during the year, which includes interviews, archival research, research in the region on similar topics, and combines them in the residency “Dramaturgies in the landscape” organized by cultural producer, curator and playwright Kristina Todoroska Petreska. There, with other artists, together she expands her research work, where she observes, and develops her artistic process in relation to and in accordance to the present environment, i.e. the local landscapes, animals, inhabitants, where she tries not to leave traces, but to learn, observe, explore, exchange, share and document.

Zafirovska explores invisibility, in interaction with the local environment and its inhabitants, plants, animals, birds and people, by practicing invisibility, partially derived from local knowledge, that has not yet been exploited by the accelerated way of living. She tries to put into practice different ways of interaction according to “Western science is a powerful way of knowing, but it is not the only one”, – Robin Wall Kimmerer. Through her creative processes, she tries to learn about forgotten methods and knowledge through which we can truly understand the environment in which we live. The video document represents a documentation of the quiet life of the environment as a opposition of the loudness of its human inhabitants recorded in several locations in the village of Vishni, sharing the experiences and opinions about the situation in the village, the possibilities for its development and survival, their interaction village – city and the integration, maintenance and participation of citizens and the problems and challenges they face. The video also includes a performance in a edge of a landscape performed by Tijana Cvetković, Kristina Todoroska Petreska, Aleksandra Nestoroska, Kristijan Tomanovski, Milko Nestoroski and Zorica Zafirovska.

 

Production of the works:

Video and Project: “Invisibility of Presence”

Concept and research: Zorica Zafirovska

Camera and video realisation: Zorica Zafirovska, Tijana Cvetković and Milko Nestoroski

Montage: Tijana Cvetković

Performance concept as part of the video Zorica Zafirovska together with Tijana Cvetković

Music selection: Jasmina Glavince (Gaye Su Akyol – Karanlık Duygular and Cehennem Meyhanesi)

 

Video: “Grow me, water me, caress me! – gardens of love and neglect“

Concept and video realization: Zorica Zafirovska

Editing and visual support: Angela Manevska

Performance: Igor Lozanoski

Narrator: Zhivko Grozdanoski

Transcript: Marija Kovacheva

Proof: Nena Nikolikj

 

ZORICA ZAFIROVSKA (1982) graduated from the Faculty of Fine Arts at the University “St. Cyril and Methodius”. Since 2011, she has been a postgraduate candidate in cultural studies at the Institute of Social Sciences and Humanities “Euro-Balkan”, since 2022 she has been a postgraduate candidate at the Faculty of Fine Arts. As an artist, she works on socio-political topics, such as human trafficking, homelessness, consumerism and ecology, by creating specific, time-space installations, small actions, performances and documented archives. Since 2008, she is member of F.R.I.K. and selector of the video program part of the FRIK Festival. She is a co-founder of Art I.N.S.T.I.T.U.T. artist run project space in 2009, and together with six artists from Skopje, she co-founded the initiative “Momi” in 2011. In 2014, she was one of the winners of the open call for young artists at the “Agency for Serious Interests” gallery. In 2016, he won the award for young visual artist “DENES” of the Center for Contemporary Arts – Skopje and FRU. Since 2019, he has been working at Lokomotiva – Center for new initiatives in art and culture. She works transdisciplinary and has over 15 independent exhibitions, actions and projects in Macedonia, New York, Greece and Germany.

 

*****

This exhibition and the research of  Simona Mancheva and Zorica Zafirovska are part of Lokomotiva’s APIB program supported  by the Ministry of Culture of North Macedonia, Kavadratsi Municipality and Museum Gallery Kavadartsi.

________________________________________________

/македонски

 

 Уметност Политика Институција Тело/ изложби

Симона Манчева „Кривични дела против животот и телото“

Зорица Зафировска „Невидливост на присуството“ 

10 Ноември 2022, перформанс на реката “Луда Мара”

11 Ноември 2022, изложби во Музејот Галерија Кавадарци

 

Локомотива, Скопје ве кани на изложбите „Кривични дела против животот и телото“ на Симона Манчева и „Невидливост на присуството“ на Зорица Зафировска, кои се настанати како дел од програмата Уметност Институција Политика Тело/УПИТ на Локомотива, со која се поддржува истражувачкиот уметнички процес на овие две уметници во текот на една година. Во рамки на оваа програма Локомотива се бави со критички промислувања во уметничкото поле, и социо-политичките економските, еколошките и другите влијанија на и во него. Со таа цел, отвора заеднички процеси со културните работници и уметниците и дава простор за промислување, делување и творење. Уметничките имаа можност да го прошират своeто истражување и да го формулираат во свои дела кои ќе бидат изложени на 11.11.2022 година во Музејот Галерија Кавадарци.

Симона Манчева својата идеја за ова дело ја развива и во рамки на едукативната програма „Курирање во контекст“ 2021 година, во организација на Локомотива, како и самостојно, додека Зорица Зафировска ова истражување го надоврза на веќе постоечкиот процесен (долготраен) истражувачки проект кој го претстави за време на пандемијата на социјалните платформи и мрежи во рамки на АКТ проектот и програмата на Локомотива во 2020 година.

Спојувањето на овие уметнички дела е тематско, но и во уметничките постапки кои се политичко-уметнички, односно двете уметнички истражуваат и рефлектираат во јавниот простор, за и околу теми поврзани со пост-хуманото, односно дестабилизирањето на екосистемите, капиталосцената и нејзиното влијание на животната средина, екстрактивирачките процеси и нивното влијание на животот на луѓето и другите битија, како и грижата, заедницата и обединувачките процеси во креирање на нови социјални имагинарии. Двете истражуваат и ги архивираат одредените процеси каде се бават со овие теми и преку објекти, перформанс и инсталации ги изложуваат во јавен и галериски простор.

На 10ти ноември, 2022, во 18:00 часот ќе се одвива перформансот на Симона Манчева во јавен простор, односно во реката “Луда Мара” во Кавадарци, каде Симона ќе постави четири скулптури направени од различни материјали (метална арматура, жици, кабли, редимејд предмети, коноп, рециклирана хартија, јаглен итн.) и ќе интервенира на нив.

На 11ти Ноември, 2022 во 18:30 часот во Музејот Галерија Кавадарци – Отворање на изложбите

Симона Манчева ќе ги изложи во Музејот Галерија Кавадарци скулптурите кои ќе бидат поставени во јавниот простор во реката во Кавадарци претходниот ден. Во рамки на ова изложување во музејот, Симона ќе има и 20 минутен перформанс.

Зорица Зафировска ќе го претстави новото дело, видеото „Невидливост на присуството“ како диптих, – инсталација, – заедно со првиот запис „Порасни ме, навади ме, погали ме”. Во првиот видео-документ „Порасни ме, навади ме, погали ме” Зорица ја забележува брзата урбанизација на градот и зголемената потребата за враќање на грижата за јавните зелени површини, додека како контрапункт на тој процес се јавува новото истражување и видео запис „Невидливост на присуството“ каде се забележува грижата и негрижата на пределите кои се далеку од урбанизацијата, и каде се практикуваат методи и знаења со кои се реосознава средината во која живееме ние со другите битија.

За време на изложувањето тие ќе имаат и дијалог кој симболички ќе ја претстават непојавноста на дијалогот за и околу овие теми во јавноста, а исто така ќе го образложат процесот на истражување и творење.

***

„Кривични дела против животот и телото“ на Симона Манчева претставува надовразување на досегашна уметничко-истражувачка работа на Симона, а е поврзано со нејзиното поле на интерес, односно средината во која живее, односно (не)грижата на заедницата за неа. Во своите дела таа се обидува да ги истражува како проблемите на егзистенција и деградираниот систем на вредности влијаат на нарушување на физичкото и менталното здравје на сожителите. Во својата уметничка практика таа говори како капиталосцената, односно оријентираноста кон акумулацијата на капитал ги нарушува материјалните и базичните услови на живеење кои влијаат врз здравјето: несоодветните услови за домување, неадекватното и неконтролирано затоплување и загаденоста на животната средина. „Колку вреди човечкиот живот?“, е прашањето кое се протега низ нејзините истражувања и дела, односно како некрополитичкиот однос на криминогените владеачки структури влијае на средината во која живее.

Таа вели дека гледано од социолошки и криминолошки аспект, кривичните дела против животот и телото се најелементарниот облик на криминалитет. Истражува во нашиот правен систем, кој вели дека денес се разликуваат два вида на кривични дела, и тоа против животот и телото – природни и законски. Или како што Гинтер Кајзер вели: „Природните кривични дела за разлика од т.н. законски крвични дела (чие инкриминирање во законот зависи од општественото уредување во земјата), претставуваат такви дела, кои по својата суштина отсекогаш биле и ќе бидат кривични дела, без разлика на сите промени во историска смисла и развојот на човековото општество.“ (Г. Кајзер, Криминологија, Александрија, Скопје, 1996, 319)

Природните крвични дела, кои се дела против животот и телото, во општеството се прифаќаат како последица на генетските предиспозиции, а не на начинот и условите во кои живееме. Таа смета дека иако предиспозициите се значајни, начинот на живеење и животната средина во голема мерка влијаат на квалитетот на општото здравје, на повреди и болести. Она што е важно за неа е како заедницата се грижи за овие состојби, и како одговара на состојбите кои ја нарушуваат општата состојба на заедницата и на поединецот во неа. Кој се грижи за колективното здравје, таа прашува, и укажува дека грижата за колективно здравје е прашање на проактивно делување заедно.

Симона Манчева (1989) е визуелнa уметница од Кавадарци која своето образование го завршува во Скопје. Нејзините уметнички интереси се темелат на согледување на фиктивната реалност и уште повеќе фиктивен морал во општествата. Учествувала на повеќе групни изложби и фестивали меѓу кои: Мартовски амбивалентни интерпретации,  онлајн изложба;   “Familiar Strangers“ Vacant Museum, online exhibition, ДЕНЕС- Награда млад ликовен уметник (номинирана) MKЦ, Скопје, Р.С. Македонија; COV-ART Project, Copelouzos Family Art Museum, Атина, Грција; Да бидеме заедно додека сме разделени, КСП Центар- Јадро, онлајн изложба (2020), “The view from hire” Портланд Орегон, ”What is fear” (TQAF), “Taking patriarchy apART“ Феминистичка групна изложба во Берлин (2019).

Реализирала повеќе самостојни изложби: „Како пораснав“ Дом на култура Мирка Гинова- Демир Капија (2022); „Сопство“,  Младински Културен Центар (2019), Скопје  и истата (2020) во Дом на култура Иван Мазов-Климе-Кавадрци;  „Рециклиран отпад”   во Марко Цепенков Прилеп, „Идеализирање“ (2017) година во  Музеј Кавадарци, „Црвено небо“ (2016), Мобилна Монтажна галерија ЦАЦ – Центар за современа уметност, Скопје; „Секс Шоп“ (2015), во Отворено графичко студио – Музеј на град Скопје; Работела на проекти во културата како лидер на работилници, координатор, менаџирање, а денес работи во Културно социјален простор Подиум – Јадро, Кавадарци.

***

 

„Невидливост на присуството“ Зорица Зафировска

Делото „Невидливост на присуството“, реализирано како видео-документ продолжение на тековниот проект „Градини на љубов, грижа и запоставеност (Порасни ме, навади ме, погали ме)” на Зорица Зафировска. Како дел од проектот првото видео со истиот наслов беше прикажано на социјалните мрежи и платформи во 2020 година.

Во 2022 година во рамки на програмата Уметност Институција Политика Тело/УПИТ Зорица го продолжува своето истражување во текот на годината, во кое вклучува интервјуа, архивски истражувања, истражувања во регионот на слични теми, а истите ги спојува и во резиденцијата „Драматургии во пејсажот“ организирана од продуцентката во културата, кураторката и драматург Кристина Тодороска Петреска. Таму заедно со другите уметници го проширува својот истражувачки опус, каде набљудува, и својата уметничка постапка ја развива во однос и во согласност со присутните, со природата, односно локалните предели, животни, жители, каде се обидува да не остави траги, туку да учи, забележува, истражува, разменува, споделува и да документира.

Зорица ja истражува невидливостa, во интеракција со локалната средина и нејзините жители, растенија, животни, птици и луѓе, а невидливоста ја практикува и делумно е произлезена од локални знаења, кои се сеуште не се експлоатирани од забрзаниот начин на живеење. Таа се обидува во пракса да ги воведе начините на интеракција  во која „западната наука е моќен начин на знаење, но не е единствениот“, според Робин Вол Кимерер. Таа низ своите создавачки процеси, се обидува да учи за заборавени методи и знаења преку кои вистински може(ме) за ја осознаеме средината во која живееме.

Видео документот претставува запис во рамки на кој се прикажува тивкиот живот на средината и гласноста на нејзините човечки жители снимени на повеќе локации во селото Вишни и кои споделуваат искуства и мислења за состојбата во селото, можностите за негов развој и опстанок, нивната интеракција селото – град и интеграцијата и учеството на граѓаните и проблемите и предизвиците со кои се соочуваат во нивното одржување. Во видеото е вклучен и перформанс на кој учествуваат Тијана Цветковиќ, Кристина Тодороска Петреска, Александра Нестороска, Кристијан Томановски и Милко Нестороски и Зорица Зафировска.

 

Продукција на делото:

Проект и видео: „Невидливост на присуството“

Концепт и истражување: Зорица Зафировска 

Камера и видео реализација: Зорица Зафировска, Тијана Цветковиќ, Милко Нестороски 

Монтажа: Тијана Цветковиќ

Перформанс концепт како дел од видеото Зорица Зафировска заедно со Тијана Цветковиќ

Музички избор: Јасмина Главинче (Gaye Su Akyol – Karanlık Duygular and Cehennem Meyhanesi)

 

Видео: „Порасни ме, навади ме, погали ме”

Концепт и видео реализација: Зорица Зафировска

Монтажа и визуелна поддршка: Ангела Маневска

Изведба: Игор Лозаноски

Наратор: Живко Грозданоски

Транскрипт: Марија Ковачева

Лектор: Нена Николиќ

Фотографија: Софиа Григориаду

 

Зорица Зафировска (1982) дипломира на Факултетот за ликовни уметности при Универзитетот „Св. Кирил и Методиј“. Од 2011 година е последипломска кандидатка на културните студии на Институтот за општествени науки и хуманистички науки “Евро-Балкан”, од 2022 година е последипломска кандидатка на сликарство на Факултетот за ликовни уметности.  Како уметница работи на социо-политички теми, како трговија со луѓе, бездомништво, конзумеризам и екологија за кои прави специфични, временско-просторни инсталации, мали акции, перформанси и документирани архиви. Од 2008 година е член на Ф.Р.И.К. и селектор на дел видео програмата на ФРИК Фестивалот. Ко-основачка на Арт И.Н.С.T.И.T.У.T. проектниот простор во 2009 година, а заедно со шест уметнички од Скопје ја ко-основа иницијацијата „Моми“ во 2011. Во 2014 е еден од победниците е на отворениот повик за млад уметни/чка/к на галеријата „Агенцијата за сериозни интереси“. Во 2016-та е добитник на наградата за млад визуелен уметни/чка/к „Денес“ на Центарот за современи уметности – Скопје и ФРУ. Од 2019 работи во Локомотива – Центар за нови иницијативи во уметноста и културата. Работи трансдисциплинарно и има преку 15 самостојни изложби, акции и проекти во Македонија, Њујорк, Грција и Германија.

 

*****

Оваа изложба и истражувањето на Симона Манчева и Зорица Зафировска cе дел од програмата УПИТ на Локомотива која е поддржана од Општина Кавадараци, Музеј галерија Кавадарци и Министерството за култура на Северна Македонија.

 

#LokomotivaSkopje #ArtInstitutionPoliticsBody

________________________________________________